Posts
Terugkijkend op deze week kan ik gerust zeggen dat ik in sociale quarantaine heb geleefd (afgezien van het contact met mijn ex, zijn vriend en een WhatsApp-maatje).
De herkansingsweek (a.k.a puntjes-sprokkel-week) is weer begonnen en daar wil ik en moet ik best hard voor werken. Eerlijk gezegd denk ik dat ik een van de weinige studenten ben die van haar studie houdt, misschien ook wel omdat ik gebrek heb aan iets beters.
Ik ben de ultieme single, nu al voor 8 maanden, 22 dagen en 3 uur (niet denken dat ik een of andere neuroot ben, ik heb dit net met veel terugbladeren in mijn agenda en tellend op mijn vingers uitgerekend). Single zijn heeft zijn voordelen, nu kan ik namelijk meezingen met zielige, haatdragende liefdesverdriet liedjes én het nog menen ook, wie wilt dat nou niet? Om jullie meteen van de gedachte af te helpen dat ik mijn ex wanhopig terug wil en ik in een schaduw van pijn leef, integendeel, onze break-up heeft mij veel mooie en interessante inzichten gegeven. De meest oppervlakkige daarvan is dat het echt waar is: er lopen nog zoveel leuke, mysterieuze, goddelijke en slimme exemplaren rond waarvan ik eerst nog niets afwist.
Daten is leuk, ik date me een slag in de rondte. Het blijft elke keer maar bij één of twee dates, maar dat is niet erg. De spanning voor zo’n date is niet te evenaren. Ik kijk in elke spiegel (of willekeurig weerspiegelend object) en zweet peentjes, mezelf vervloekend dat ik wéér ja heb gezegd om vervolgens een geweldige avond te hebben.
Op het moment heb ik drie uitnodigingen openstaan, maar is het de moeite waard om ja te zeggen? Zijn het al die voorbereidingen waard, al dat gestress en belangrijker nog is het een avond minder met mijn vriendinnen waard? Op het moment luidt mijn antwoord nee.
Sorry Pietje, Gigolo en Edgar (voor hun privacy heb ik deze namen veranderd en als je je afvraagt waarom ik deze vervangers heb verzonnen: geen idee, het doet me waarschijnlijk aan hen denken). Je kunt dus wel stellen dat ik dit weekend door moet komen zonder date en dat is eerlijk gezegd geen probleem, mijn hoofd is vol van de eerdergenoemde contactpersonen deze week. De ex laten we even voor wat het is (ex is voor exit werd mij ooit verteld) en we gaan door naar zijn vriend, ik noem hem Forbidden Fruit, ‘cause forbidden it is.
Uit het niets veranderde de ‘hoi, hoe is het’ in een gesprek met een flirterige knipoog, kleine hintjes werden duidelijk en nummers werden uitgewisseld, maar wat nu? Is het vriendschappelijk of wacht hij op het juiste moment om me mee uit te vragen? We leven wel in de 21e eeuw, dus een vrouw die het initiatief neemt is helemaal niet zo vreemd of wel? Het wordt allemaal nog ingewikkelder nu ik ook weer contact heb met de ex (sorry lezers, ik moet hem er toch echt bij betrekken). Als hij hier achter komt, ben ik niet meer zeker van mijn leven en ik houd hem toch liever te vriend, zeker na ons niet geplande, maar o zo romantische avondje afgelopen week.
Lekker eten (Mexicaanse burrito’s met kip en gesmolten kaas, mijn lievelingsgerecht), een rosétje, elkaars gezelschap.. sorry ik zwijmelde even weg.
Ik moet de komende tijd meerdere knopen door hakken: helemaal zonder mijn ex verder of mijn ex weer tot de mijne maken, de stoute schoenen aantrekken of afwachten en zondag daten met Pietje of het weekend afsluiten met een drankje en vriendinnen in de kroeg?
Daten is leuk, ik date me een slag in de rondte. Het blijft elke keer maar bij één of twee dates, maar dat is niet erg. De spanning voor zo’n date is niet te evenaren. Ik kijk in elke spiegel (of willekeurig weerspiegelend object) en zweet peentjes, mezelf vervloekend dat ik wéér ja heb gezegd om vervolgens een geweldige avond te hebben.
Op het moment heb ik drie uitnodigingen openstaan, maar is het de moeite waard om ja te zeggen? Zijn het al die voorbereidingen waard, al dat gestress en belangrijker nog is het een avond minder met mijn vriendinnen waard? Op het moment luidt mijn antwoord nee.
Sorry Pietje, Gigolo en Edgar (voor hun privacy heb ik deze namen veranderd en als je je afvraagt waarom ik deze vervangers heb verzonnen: geen idee, het doet me waarschijnlijk aan hen denken). Je kunt dus wel stellen dat ik dit weekend door moet komen zonder date en dat is eerlijk gezegd geen probleem, mijn hoofd is vol van de eerdergenoemde contactpersonen deze week. De ex laten we even voor wat het is (ex is voor exit werd mij ooit verteld) en we gaan door naar zijn vriend, ik noem hem Forbidden Fruit, ‘cause forbidden it is.
Uit het niets veranderde de ‘hoi, hoe is het’ in een gesprek met een flirterige knipoog, kleine hintjes werden duidelijk en nummers werden uitgewisseld, maar wat nu? Is het vriendschappelijk of wacht hij op het juiste moment om me mee uit te vragen? We leven wel in de 21e eeuw, dus een vrouw die het initiatief neemt is helemaal niet zo vreemd of wel? Het wordt allemaal nog ingewikkelder nu ik ook weer contact heb met de ex (sorry lezers, ik moet hem er toch echt bij betrekken). Als hij hier achter komt, ben ik niet meer zeker van mijn leven en ik houd hem toch liever te vriend, zeker na ons niet geplande, maar o zo romantische avondje afgelopen week.
Lekker eten (Mexicaanse burrito’s met kip en gesmolten kaas, mijn lievelingsgerecht), een rosétje, elkaars gezelschap.. sorry ik zwijmelde even weg.
Ik moet de komende tijd meerdere knopen door hakken: helemaal zonder mijn ex verder of mijn ex weer tot de mijne maken, de stoute schoenen aantrekken of afwachten en zondag daten met Pietje of het weekend afsluiten met een drankje en vriendinnen in de kroeg?
Hier moet ik nog een nachtje over slapen en dat is precies wat ik nu ga doen, als ik er al niet wakker van ga liggen..
Benieuwd hoe het afloopt? Wat voor keuzes er gemaakt zullen worden? Woensdag zes juli komt het vervolg, so stay tuned...
0 reacties:
Een reactie posten